Wyhamowanie reakcji stresowej i wyrównanie nastroju są niezbędną podstawą do wprowadzenia terapii behawioralnej. Nastrój ma znaczący wpływ na subiektywnie odczuwane emocje, percepcję i zdolności poznawcze, jak również reakcje behawioralne. Czyli bezpośrednio wpływa na to, jak odbierane jest środowisko (nastawienie poznawcze) i jak są odbierane poszczególne bodźce - jakie emocje wywołują. Te emocje natomiast wpływają na nastrój - mamy do czynienia z relacją dwukierunkową. Nastrój odzwierciedla adaptację środowiskową i stanowi sumę doświadczeń emocjonalnych, z czego te negatywne doświadczenia zwykle przeważają nad pozytywnymi. Dlatego zmiana nastroju zachodzi wolno i wymaga czasu. Nastrój trzeba ocenić jako pierwszy, żeby podjąć kroki zmierzające ku ustabilizowaniu go na poziomie umożliwiającym komunikację ze zwierzęciem i uczenie go nowych zachowań, a także aby zrozumieć, w jaki sposób zwierzę odbiera poszczególne bodźce i jakie emocje temu towarzyszą. Pod względem przystosowania, dla zwierzęcia żyjącego w środowisku opresyjnym logiczne jest postrzeganie nowych bodźców jako potencjalnie zagrażających. Wprowadzając poszczególne etapy terapii zachowania bez wyrównania nastroju wpadniemy w błędne koło, ponieważ zwierzę będzie wiele rzeczy odbierać negatywnie, co pogorszy jego nastrój, a terapia nie będzie skuteczna. Będąc w dobrym nastroju odbierałby inaczej poszczególne elementy i z większym prawdopodobieństwem byłyby one efektywne.
Bibliografia:
Schroll S., Dehasse J., Zaburzenia Zachowania Psów, wyd. Edra, Wrocław 2020, s. 76, 268.
Kurs Dyplomowy COAPE, Sekcja D: MHERA - Model oceny zachowania i monitorowania terapii.
Commentaires